شعار اصلی هر اعتراض و اعتصاب «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»
آقای هاشم خواستار از عموم هموطنان خواسته است تا بعنوان شعار اصلی هر اعتراض و اعتصاب « زندانی سیاسی آزاد باید گردد» را فریاد کنند.
کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام، خانم صدیقه مالکی فرد طی نامه ای به تاریخ ۳۰ مهرماه ۱۴۰۰ ضمن ارائه آخرین وضعیت همسرش آقای هاشم خواستار که در زندان وکیل آباد مشهد زندانی است، از عموم مردم ایران خواسته است تا شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» را بعنوان یکی از خواسته های اصلی هر اعتصاب و تجمع اعتراضی فریاد کنند.
متن این نامه از این قرار است:
به نام خداوند جان و خرد
ملت قهرمان ایران،
همانطور که اکثر شما مطلع هستید، طبق اصل ۲۷ قانون اساسی تجمع و انتقاد از رژیم جمهوری اسلامی و وضعیت موجود حق هر شهروند ایرانی است، ولی متاسفانه سردمداران رژیم حتی به استناد به قانون اساسی خود، این حق را به رسمیت نمی شناسند و به محض اینکه شهروندی به نقض حقوق بشر در ایران اعتراض می کند او را دستگیر کرده و به زندان انفرادی اطلاعات می برند و اگر بلافاصله سر به نیست نشود، اگر با ارعاب و شکنجه نتوانند جرمی برایش بتراشند، برچسب هواداری یکی از گروههای مخالف خود را زده و سپس توسط قاضی های دست نشانده وزارت اطلاعات آنها را به زندانهای طویل المدت محکوم می کنند.
مطلع هستید همسر اینجانب یکی از امضا کنندگان اولیه بیانیه معروف به «۱۴ نفرها» است که در این بیانیه بنا به وظیفه ملی و برای جلوگیری از فروپاشی کامل جامعه از نظر اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و غیره، به مسئولان هشدار داده شده است و خواهان استعفای آقای علی خامنه ای از مقام رهبری به شکل خود خواسته و محترمانه شده تا پس از آن، مردم بتوانند نمایندگان واقعی خود را برای اداره امور کشور انتخاب کنند. همانطوریکه مردم ایران میدانند همسر اینجانب آقای هاشم خواستار و دوستان ایشان را به جرم امضاء این بیانیه و درخواست بالا، علیرغم داشتن سن بالا و ناراحتی جسمی، به حبس طويل المدت محکوم کرده اند و امسال سال سوم است که بدون یکروز مرخصی و یا حتی یک ملاقات حضوری، در زندان انفرادی اطلاعات مشهد محبوس کرده اند.
ملت قهرمان ایران، بدین ترتیب به اطلاع شما میرسانم که متاسفانه تمام درخواست ها و دادخواهی زندانیان سیاسی عقیدتی و خانواده های آنان و مدافعین حقوق بشر در داخل و خارج از کشور برای آزادی زندانیان سیاسی عقیدتی و حتی داشتن حداقل حقوق یک زندانی بی نتیجه مانده است و مسئولان امور حتی به اعتراض ها و در خواست های گزارشگر ویژه سازمان ملل و سازمانهای جهانی مدافع حقوق بشر در مورد بازدید از زندانهای ایران و ملاقات با خانواده زندانیان و درخواست بهبود وضعیت زندانیان توجه نکرده و نمی کنند و همچنان بر اذیت و آزار عزیزان ما در زندانها ادامه میدهند.
متاسفانه شواهد کنونی و واقعیتی ما که تاکنون شاهد آن بوده ایم این است هیچ فریادرسی برای ما مردم ایران و زندانیان سیاسی – عقیدتی که به جرم آزادیخواهی و مطالبه حقوق بشر در ایران اسیر و زندانی شده اند وجود ندارد. در چنین وضعیتی ما خانواده ها و دوستان و آشنایان زندانیان سیاسی-عقیدتی در داخل و خارج از کشور و تمام طرفداران حقوق و کرامت انسانی، چاره ای نداریم که فریاد دادخواهی خود را باز هم بلند و بلندتر کنیم و شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» را همه جا بر در و دیوار شهرها و روستاها بنویسیم و این شعار را در هر محله و آبادی فریاد بزنیم.
اگر شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» یکی از خواسته های اصلی هر اعتصاب و تجمع اعتراضی مردم ایران شود بدون شک صدای مظلومیت ما خانواده های زندانیان به گوش دنیا خواهد رسید و مردم در کشورهای آزاد از ما حمایت خواهند کرد و دولتمردان خود را مجبور خواهند کرد که حامی حقوق بشر و مظلومان در ایران باشند نه حامی جنایتکاران و ناقضان حقوق بشر در کشور ما امیدوارم روزی برسد که ما هم در کشور خود زندانی سیاسی – عقیدتی نداشته باشیم.
- آبان ۰۲, ۱۴۰۰
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر